o-zapisach-w-dzienniku-zajec-109-b4c4

o-zapisach-w-dzienniku-zajec-109-b4c4, bliżejprzedszkola

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
U progu kariery...
kich, jednych bardziej drugich
mniej, w różnych wymiarach.
Za chwilę przestawimy zegarki
– przejdziemy z czasu letniego na
zimowy; są nocne zmiany w pra-
cy; ludzie zmieniają nazwiska,
płeć... Zmiany czasem ułatwiają życie, czasem są jedynym sposobem
na akceptację siebie. Czy możemy zmieniać siebie? wiele osób udzieli
negatywnej odpowiedzi na to pytanie. Do zmiany trzeba dojrzeć, zasta-
nowić się, jakie konsekwencje przyniesie. Jeśli zmiana jest krokiem na
drodze rozwijania siebie, to takie zmiany należy wprowadzać w czyn.
Istotą zmiany jest wiara w to, że możemy się zmieniać. Na lepsze.
Z
miany dotyczą nas wszyst-
ubiegły rok obfitował w zmiany dla nas, nauczycieli. wejście w życie
nowego brzmienia podstawy programowej wychowania przedszkolne-
go wymusiło wprowadzenie zmian w dokumentach podrzędnych wo-
bec podstawy, to jest w programach wychowawczych, dokumentacji
przedszkoli i szkół...
wychodząc naprzeciw oczekiwaniom Czytelników prezentujemy artykuł
Ewy Zielińskiej poruszający problem jakości brzmienia zapisu w dzien-
niku, czyli rejestracji przebiegu pracy wychowawczo-dydaktycznej
z dziećmi w wieku przedszkolnym. Mamy nadzieję, że lektura artykułu
wywoła dyskusję wśród nauczycieli, którą rozpoczynamy na stronach
serwisu blizejprzedszkola.pl. Zachęcam do lektury i dyskusji.
■
KINGA KURCZEK
w związku z zapisami w dzienniku zajęć.
O zapisach
w dzienniku zajęć
Ewa Zielińska
winnam zabierać głos w spra-
wie tak bardzo kontrowersyjnej,
jaką jest dokumentowanie w
Dzienniku
zajęć przedszkola
codziennej pracy wy-
chowawczo-dydaktycznej z przedszko-
lakami. Dlaczego?
Otóż w czasie spotkań z nauczyciela-
mi w różnych regionach Polski wielo-
krotnie zadawano mi pytania rozpo-
czynające się od słowa
czy
: w związku
z wejściem w życie nowej podstawy
programowej uległo zmianie dokumen-
towanie codziennej pracy nauczyciela;
w dzienniku zajęć przedszkola nauczy-
cielka ma podzielić dzień na pięć części,
tak aby w każdej z nich wpisywać to,
co realizowała z dziećmi; przeprowa-
dzone z dziećmi zajęcia powinno się
zapisywać pięcioma różnymi kolorami
długopisów, zaznaczając w ten sposób
różne aktywności; pod rodzajem zaję-
cia i tematem wpisywać do dziennika
cele operacyjne, czy może kształcące;
ćwiczenia poranne prowadzone co-
dziennie w grupie dzieci pięcio- i sześ-
cioletnich wpisywać każdego dnia, czy
wystarczy tylko raz w tygodniu?
W ostatnim okresie byłam zasypywa-
na podobnymi pytaniami prawie na
każdym spotkaniu. Związane to było
z wejściem w życie nowej podstawy
programowej wychowania przedszkol-
nego
–
Rozporządzenie MEN z 23 grudnia
2008 r. w sprawie podstawy programowej
wychowania przedszkolnego oraz kształ-
cenia ogólnego w poszczególnych typach
szkół.
W tym artykule nie będę oceniała ani
ustosunkowywała się do znanych mi
zapisów dziennych dokonywanych
przez nauczycieli po realizacji zajęć
z dziećmi. Z rozmów z nimi wiem, że
sposób dokonywania zapisu dziennego
zależy od decyzji rady pedagogicznej,
ustaleń władz oświatowych, doradcy
metodycznego i samych nauczycieli.
Próbowałam znaleźć podstawę prawną
regulującą tę kwestię. Nie znalazłam.
Natomiast dotarłam do dokumentu,
w którym jest zawarta informacja o spo-
sobie prowadzenia przez placówki wy-
chowania przedszkolnego dokumenta-
cji z przebiegu nauczania i wychowa-
nia, czyli do
Rozporządzenia MEN z 16
lipca 2009 r. zmieniającego rozporządzenie
w sprawie sposobu prowadzenia przez pub-
liczne przedszkola, szkoły i placówki doku-
mentacji przebiegu nauczania, działalności
wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzajów
tej dokumentacji.
Zapis ogranicza się do
tego, że
przedszkole prowadzi dla każdego
oddziału dziennik zajęć przedszkola, w któ-
rym dokumentuje się przebieg pracy dydak-
tyczno-wychowawczej z dziećmi w danym
roku szkolnym.
Jak czytamy dalej, prze-
prowadzenie zajęć
dydaktyczno-wy-
chowawczych nauczyciel potwierdza
podpisem.
Nie jestem autorytetem w sprawie spo-
sobu dokonywania przez nauczycieli
zapisów w dzienniku zajęć, ale zapre-
zentuję swoje stanowisko. Myślę, że
podobne przemyślenia ma wielu in-
nych nauczycieli, z którymi na jednym
ze spotkań starałam się wypracować
krótki, czytelny i precyzyjny sposób
dokumentowania pracy z dziećmi.
Doskonale zdaję sobie sprawę, że to, co
zaproponuję będzie przez jedne osoby
akceptowane, przez inne krytykowane.
Może dyskusja wokół tego problemu
zainspiruje nauczycieli do wypracowa-
nia własnego sposobu dokumentowa-
46
bliżej przedszkola

10.109 październik 2010
Dokumentowanie przebiegu pracy
wychowawczo-dydaktycznej z dziećmi
w wieku przedszkolnym budzi kontrowersje.
Nauczyciele mają sporo wątpliwości
D
ługo zastanawiałam się, czy po-
blizejprzedszkola.pl
nia codziennej pracy z dziećmi. Problem
zapisów w dzienniku zajęć omówię na
tle
Ramowego rozkładu dnia
, który jest
istotnym dokumentem regulującym
funkcjonowanie placówki, w tym m.in.
wyznaczającym czas poszczególnych
czynności podejmowanych przez na-
uczyciela podczas pracy z dziećmi.
w celu przećwiczenia mięśni narzą-
dów mowy na zgłoskach:
kra, ćwir,
zin, tiu, stuk- puk.
o
Z Arkiem D., Adasiem S. i Heniem C.
budowanie z klocków garaży dla sa-
mochodów dużych i małych – prze-
strzeganie zasady równego prawa do
korzystania ze wspólnych zabawek
i poszanowanie dla działalności in-
nych.
o
Z grupą dzieci porządkowanie kącika
przyrody: wycieranie kurzu z ekspo-
natów, mycie roślin, wymiana wody
w pojemnikach z prowadzonymi ho-
dowlami w celu podejmowania próby
planowania i dokonywania podziału
pracy oraz przyzwyczajania dzieci do
dbania o porządek.
o
Z Marysią K. układanie gry-opowia-
dania
Wyścigi zajączków
– wspólne
ustalenie zasad i przestrzeganie ich.
Myślę, że podane propozycje są zwięzłe,
jasne i czytelne zarówno dla nauczycie-
la, jak i osób sprawujących nadzór pe-
dagogiczny. Odpowiadanie na pytania:
z kim? co? przy czym? dlaczego?
ułatwi
konstruowanie zapisu. Można dysku-
tować nad umieszczaniem w zapisie
imion dzieci i pierwszej litery nazwiska.
Mnie to nie przeszkadza, a wręcz prze-
ciwnie – ułatwia odpowiedź na pytanie:
ile zajęć i o jakiej tematyce poprowadzi-
łam np. z Wojtkiem J.
Przed śniadaniem i czynnościami hi-
gienicznymi należy przeprowadzić za-
bawę ruchową z określonym elemen-
tem ruchu (dzieci trzy- i czteroletnie)
lub ćwiczenia poranne tzw. 4-minuto-
we (dzieci pięcio- i sześcioletnie).
zabaw i realizować je kolejno, dbając
o korelację tematu zabawy z tematyką
zajęć. W ten sposób zostaną zachowane
proporcje pomiędzy wszystkim rodza-
jami ruchu. Jestem zdania, że z uwagi
na brak miejsca w dzienniku nie jest
konieczne wpisywanie celu zrealizowa-
nej zabawy, gdyż element ruchu przed
tytułem zabawy wskazuje na ćwiczone
grupy mięśniowe. Na przykład zabawa
z elementem równowagi ćwiczy zacho-
wanie równowagi w różnych sytuacjach
zabawowych, a zabawa z elementem
czworakowania reguluje naturalne krzy-
wizny kręgosłupa, szczególnie na odcin-
ku lędźwiowym.
Ćwiczenia poranne proponuję wpi-
sywać do dziennika raz w tygodniu
(w poniedziałek), ale prowadzić co-
dziennie z różnymi modyikacjami (od-
mianami). Podobnie jak w przypadku
zbaw ruchowych, tak i tym razem nie
wydaje mi się konieczne wpisywanie
celu. Głównym zadaniem tych ćwiczeń
jest zorganizowanie i zdyscyplinowa-
nie grupy dzieci, między innymi dla-
tego prowadzi się je rano po przyjściu
dzieci do przedszkola.
Organizacja pracy
w czasie schodzenia
i rozchodzenia się dzieci
W trakcie schodzenia się dzieci do
przedszkola i rozchodzenia do domu
nauczycielka stwarza warunki do podej-
mowania przez dzieci zabaw zgodnych
z ich zainteresowaniami, organizuje pra-
ce o charakterze porządkowo-gospodar-
czym, a także zachęca do podejmowania
przez dzieci gier, zabaw dydaktycznych,
tematycznych, badawczych itp. Wyrabia
umiejętności komunikatywnego wypo-
wiadania się na temat obrazków, histo-
ryjek obrazkowych z próbą przewidy-
wania, co się może zdarzyć. Usprawnia
aparat artykulacyjny podczas ćwiczeń
ortofonicznych, ortodontycznych i od-
dechowych. Dba o poprawność grama-
tyczną i leksyjną wypowiedzi itd. Nie
sposób wymienić wszystkich działań
podejmowanych z dziećmi w ramach
pracy kompensacyjnej. Jest to czas in-
tensywnej pracy indywidualnej lub ze-
społowej, podczas której realizowane są
treści programowe zgodne z obranym
przez nauczyciela programem wycho-
wania przedszkolnego.
Organizacja pracy podczas
realizacji treści programowych
Propozycje te postanowiłam zaprezen-
tować odwołując się do obszarów edu-
kacyjnych zawartych w podstawie pro-
gramowej wychowania przedszkolne-
go, a nie do treści programowych znaj-
dujących się w dowolnym programie.
Podjęłam taką decyzję, aby nie wyróż-
niać żadnego z istniejących programów
wychowania przedszkolnego.
Po śniadaniu rozpoczyna się realizacja
treści programowych z zakresu wspoma-
gania rozwoju, wychowania i kształcenia
w następujących obszarach: kształtowa-
nia umiejętności społecznych, samoob-
sługowych (porządkowe, higieniczne
i kulturalne), rozwoju mowy i myślenia
(edukacja matematyczna, przyroda,
gotowość do nauki czytania i pisania),
zdrowia i sprawności ruchowej (dbałość
o bezpieczeństwo własne i innych), wy-
chowania przez sztukę (muzyka, różne
formy plastyczne, teatr).
Propozycje zapisów
w dzienniku zajęć:
Przykładowe zapisy tych czynności
w dzienniku zajęć:
o
Z grupą dzieci (Kasia K., Zosia W.,
Wojtek J.) zabawa w kąciku lalek
Przygotowanie lalkom śniadania –
prze-
strzegania zwyczajów zgodnego
współdziałania w zespole.
o
Z Karoliną A. przy historyjce obraz-
kowej
Nieostrożna Hania
doskonale-
nie myślenia przyczynowo-skutko-
wego i wypowiadanie się na temat
bezpiecznego korzystania z urzą-
dzeń technicznych.
o
Z grupą dzieci ćwiczenie ortofonicz-
ne
Głosy lasu
wg M. Bogdanowicz
1
o
Zabawa orientacyjno-porządkowa
Dzieci w domkach – dzieci na spacer!
2
o
Ćwiczenia poranne: zestaw I z książ-
ki Kazimiery Wlaźnik
Wychowanie
izyczne w przedszkolu, s. 134
3
.
Jest czternaście zabaw wykorzystują-
cych różne rodzaje ruchu, w tym trzy na
śniegu, lodzie i w wodzie. W ciągu jed-
nego dnia w grupie dzieci trzy- i cztero-
letnich prowadzi się minimum trzy za-
bawy ruchowe, a w grupie dzieci pięcio-
i sześcioletnich minimum dwie, dlatego
proponuję wypisać wszystkie rodzaje
1) W planie miesięcznym powinno być podane źródło zabawy. Szczegółowy opis zabawy znajduje się w książce Z. Bogdanowicz
Zabawy dydaktyczne dla
przedszkoli.
2) Propozycja zabawy pochodzi z publikacji K. Wlaźnik
Wychowanie izyczne w przedszkolu.
3) Ponieważ w dzienniku nie ma miejsca na uszczegółowienie zapisu, dlatego źródło, z którego pochodzi zabawa powinno być podane w planie miesięcz-
nym lub w skrócie w dzienniku . Dobrze jest też podać stronę – ułatwi to odszukanie zestawu ćwiczeń.
bliżej przedszkola

10.109 październik 2010
47
U progu kariery...
Zajęcia (różnego typu zabawy, gry, sy-
tuacje edukacyjne itp.) prowadzone są
według obranego programu i mogą być
realizowane z zespołem dzieci lub całą
grupą. Liczba zajęć nie jest ograniczona,
a każde ze spotkań może mieć różny
czas trwania. Ważne jest tylko to, aby
zajęcia realizujące podstawę programo-
wą u starszych przedszkolaków (cztero-
i pięciolatki) trwały najwyżej jedną piątą
czasu pobytu dziecka w przedszkolu
w rozliczeniu tygodniowym. Natomiast
w grupie młodszych przedszkolaków
(trzy- i czterolatki) mogą trwać zdecy-
dowanie krócej.
Z uwagi na liczebność obszarów eduka-
cyjnych wspomagających rozwój, wy-
chowanie i kształcenie dzieci (piętnaście)
i różnorodność zajęć w tych obszarach,
trudno jest zaprezentować przykładowe
zapisy w dzienniku do każdego obsza-
ru. Dlatego wybrałamć tylko niektóre
z tych zapisów, skupiając się na pokaza-
niu ich różnorodności. Oto one:
ności (cel, planowanie czynności i rea-
lizacja) oraz kształtowanie racjonalnych
zachowań w sytuacji choroby.
o
Olimpiada sportowa
–
zorganizowa-
nie zawodów sportowych dla młod-
szych kolegów, stosowanie umiejętno-
ści mierzenia w sytuacjach życiowych.
o
Ćwiczenia gimnastyczne w formie za-
bawowej (mogą też być w zadaniowej),
zestaw I z książki K. Wlaźnik
Wychowanie
izyczne w przedszkolu, s.192
4
Ćwiczenia gimnastyczne (25- minutowe)
prowadzi się z dziećmi pięcio- i sześcio-
letnimi przebranymi w kostiumy gim-
nastyczne (można też z młodszymi), mi-
nimum dwa razy w tygodniu. Nie widzę
konieczności uwzględniania w zapisie
celu, gdyż zadaniem tych ćwiczeń, na-
zywanych też ogólnorozwojowymi, jest
rozwjanie poprawności ruchów i har-
monjny rozwój ciała.

Wspomaganie rozwoju intelektual-
nego wraz z edukacją matematyczną
o
Zabawa matematyczna:
Licz dalej
– kształtowanie umiejętności liczenia
na miarę możliwości każdego dziecka,
wysłuchiwanie brzmienia liczebników
w rytmie np. dwójkowym.
o
Zabawa matematyczna w parach:
Kto
pierwszy dojdzie do mety
– ustalanie wy-
niku dodawania i odejmowania, prze-
strzeganie umów.
o
Zabawa matematyczna:
Karuzela
– wy-
znaczanie kierunków z punktu widzenia
drugiej osoby, uświadomienie dzieciom
znaczenia obrotu w przestrzeni.
o
Zabawa matematyczna:
Co do czego
pasuje – s
egregowanie według podanej
zasady ze słownym uzasadnieniem.
o
Układanie i rozwiązywanie zadań
z treścią – wdrażanie do układania i roz-
wiązywania zadań według własnego
pomysłu (bez obrazków) i rozwiązywa-
nie ich metodą symulacji.
o
Zabawa matematyczna:
Co jest cięższe,
co jest lżejsze –
zapoznanie dzieci z kon-
strukcją wagi, nabywanie doświadczeń
w zakresie ważenia poprzez badanie
ciężaru różnych przedmiotów, porów-
nywanie.
Po realizacji zajęć programowych z róż-
nych obszarów edukacyjnych nauczy-
ciel prowadzi zabawę z określonym ele-
mentem ruchu w każdej grupie wieko-
wej. Jest to druga zabawa z określonym
elementem ruchu prowadzona w grupie
dzieci trzy- i czteroletnich i pierwsza
w grupie dzieci pięcioletnich i sześcio-
letnich. Zapisuje się ją w dzienniku tak,
jak proponowałam powyżej. Nauczyciel
zapisując zrealizowane zajęcia progra-
mowe, może odpowiadać na pytania:
co?
(rodzaj zajęcia),
jaki temat?
i
dlacze-
go?
(cel).
Powinno się jeszcze w zapi-
sie uwzględnić pomoce dydaktyczne,
z których nauczyciel korzysta, prowa-
dząc zajęcie. Z uwagi na brak miejsca
w dzienniku przeniosłabym je jednak
do planu miesięcznego, który jest ściśle
skorelowany z programem i realizacją
jego treści. Wskazane jest, aby zajęcia
programowe, zabawy ruchowe, ćwicze-
nia gimnastyczne, były prowadzone na
powietrzu (np. w ogrodzie). Następnie
dzieci wychodzą na zewnątrz, gdzie

Wspieranie dzieci w rozwjaniu czyn-
ności intelektualnych, które stosują
w poznawaniu i rozumieniu siebie oraz
swojego otoczenia, wychowanie dla po-
szanowania roślin i zwierząt
o
Rozwiązywanie i układanie zagadek
literackich na temat dowolny – zastana-
wianie się nad właściwościami obiek-
tów, doprowadzanie do rozumienia
słownego opisu oraz zastanawianie się
nad formułowaniem treści.
o
Zabawa dydaktyczna
Co się może stać,
gdy
...? – wydobywanie rozumowania
przyczynowo-skutkowego w sytuacjach
życiowych, rozważanie na temat, jak po-
radzić sobie w trudnej sytuacji.
o
Wycieczka do lasu – poznawanie
przyrody poprzez obserwowanie świa-
ta roślin i zwierząt, dzielenie się spo-
strzeżeniami, próby uogólniania i wią-
zania zjawisk występujących jesienią.
Przypomnienie zasad bezpiecznego po-
ruszania się po drogach.
o
Opowiadanie nauczycielki na temat
O gościach, co nie przyszli na ucztę
5
– za-
poznanie ze zmianami zachodzącymi
w przyrodzie (odlot ptaków), pogłę-
bianie estetycznych przeżyć dzieci
związanych z tekstem utworu.
o
Nauka wiersza J. Brzechwy
Psie smutki
6
– opanowanie treści wiersza na pamięć,
stosowanie pauz, tempa i siły głosu.

Wychowanie przez sztukę: różne for-
my plastyczne:
o
Rysowanie świecą na zagruntowa-
nym papierze na dowolny temat – od-
twarzanie w działalności plastycznej
swoich przeżyć i wrażeń z wycieczki
do parku.
o
Składanka papierowa
Ptak –
zaspo-
kajanie potrzeby poznawania właś-
ciwości papieru, dostarczanie prak-
tycznych doświadczeń i wygłaszanie
wierszyka Juliana Tuwima
Ptak
z in-
scenizacją ruchową.
o
Lepienie z masy papierowej na temat
Najdziwniejsze zwierzę świata –
kształ-
towanie form plastycznych według
własnego pomysłu i ćwiczenie precy-
zyjnych ruchów palców.
o
Wycinanie z materiału sukienki i na-
klejanie jej na sylwetę lalki – rozwjanie
technicznych umiejętności operowania
nożyczkami ze zwróceniem uwagi na
bezpieczne posługiwanie się nimi, wy-
powiadanie się na temat wytworu.

Wychowanie zdrowotne i kształto-
wanie sprawności ruchowej dzieci:
o
Zabawa
Grypa w przedszkolu –
wydo-
bywanie rozumowania przyczynowo-
skutkowego, ustalanie kolejności czyn-
4) Podobnie jak w przypadku zabaw ruchowych źródło, z którego korzysta nauczyciel, prowadząc ćwiczenia gimnastyczne, można podać w planie mie-
sięcznym lub skrótowo w dzienniku.
5) Opowiadanie znajduje się w książce L. Krzemienieckiej
Z przygód krasnala Hałabały.
6) Klasyczna metodyka wychowania przedszkolnego proponuje, aby rodzajem zajęcia było
wprowadzenie
wiersza
(do nauki na pamięć), a nie nauka. Napi-
sałam
nauka,
gdyż od 2005 roku proponujemy nową metodykę
Dzieci uczą misie wierszy.
Szczegółowo opisana jest w publikacji: E. Gruszczyk-Kolczyń-
ska, E. Zielińska
Wspomaganie dzieci w rozwoju do skupiania uwagi i zapamiętywania. Uwarunkowania psychologiczne i pedagogiczne, programy i metodyka
.
48
bliżej przedszkola

10.109 październik 2010
blizejprzedszkola.pl
kontynuowana jest praca wychowaw-
czo-dydaktyczna. Dzieci korzystają ze
sprzętu i zabawek ogrodowych, biorą
udział w zawodach sportowych, zaję-
ciach terenowych, pokonują naturalne
lub celowo ustawione tory przeszkód,
grają w gry zespołowe. Prowadzą obser-
wacje przyrodnicze – dokarmiają pta-
ctwo, zapoznają się ze światem roślin,
prowadzą łatwe prace na działce przed-
szkolnej, wykonują prace porządkowe
w różnych porach roku. Bawią się we-
dług własnych pomysłów i z inspiracji
nauczyciela (np. budują z piasku trasy
komunikacyjne i wykorzystując małe
samochodziki do ich pokonywania).
Oto proponowane zapisy:
o
Zabawy dowolne przy wykorzy-
staniu sprzętu terenowego i zabawek
ogrodowych ze szczególnym zwróce-
niem uwagi na bezpieczeństwo (prze-
strzeganie zawartych umów).
o
Obserwacja ptactwa w różnych sytu-
acjach – wyróżnianie charakterystycz-
nych cech: sposób odżywiania, poru-
szania się i kształtowanie opiekuńcze-
go stosunku poprzez systematyczne
dokarmianie.
o
Spacer w celu obserwowania pada-
jącego deszczu, tworzenia się kałuż
(omjanie ich), odczucia siły jesiennego
wiatru (badanie przy wykorzystaniu
pasków krepiny).
o
Pokonywanie naturalnego toru prze-
szkód – wyrabianie zaradności, wy-
trzymałości i umiejętności zespołowego
działania.
o
Zabawy w piaskownicy ze zwróce-
niem uwagi na nieobsypywanie kole-
gów piachem i niewysypywanie go za
piaskownicę.
W komentarzu do podstawy programo-
wej wychowania przedszkolnego czy-
tamy:
co najmniej jedną piątą czasu przed-
szkolnego w rozliczeniu tygodniowym dzie-
ci spędzają w ogrodzie, na boisku, w parku
itp.
(
Podstawa programowa,
t. 1
, Edukacja
przedszkolna i wczesnoszkolna,
s. 28
)
.
Ułatwiając nauczycielom zapis w dzien-
niku czynności wykonywanych podczas
pobytu w ogrodzie, proponuję odpowia-
dać na pytania:
co?
i
dlaczego?
Z uwagi
na brak miejsca przybory, pomoce, na-
rzędzia wykorzystywane podczas za-
baw i zajęć organizowanych na powie-
trzu powinny być wymienione w planie
miesięcznym. Można też tak skonstruo-
wać zapis, aby wynikało z niego, z czego
dzieci korzystały. Oczywiście w ciągu
pobytu dzieci w przedszkolu musi się
znaleźć czas na zabawę dowolną we-
dług zainteresowań dzieci przy niewiel-
kim wsparciu nauczyciela. Ustala się:
co
najmniej jedną piątą czasu przedszkolnego
w rozliczeniu tygodniowym trzeba przezna-
czyć na zabawę dowolną i odnośnie młod-
szych przedszkolaków (trzy- i czterolatki)
zaleca się, aby co najmniej jedną czwartą
czasu dzieci spędzały, bawiąc się w ogro-
dzie, parku i na łące, itp.
Uzasadnienie tej
decyzji znajduje się w publikacji MEN:
Podstawa programowa
, t. 1,
Edukacja przed-
szkolna i wczesnoszkolna
.
Przed podwieczorkiem w każdej gru-
pie prowadzi się zabawę ruchową
z odpowiednim elementem ruchu i za-
pisuje tak, jak wcześniej proponowałam.
Przypominam, że podczas stopniowe-
go rozchodzenia się dzieci do domów
nauczyciel stwarza warunki do zabaw,
gier, rozmów, ćwiczeń i podejmuje pra-
cę indywidualną lub zespołową o cha-
rakterze kompensacyjnym Świadomie
piszę o prowadzeniu pracy kompensa-
cyjnej z dziećmi, gdyż jesteśmy do niej
przygotowani i możemy ją realizować
w obecności bawiących się dzieci. Do
prowadzenia pracy dydaktyczno-wy-
równawczej również jesteśmy przygoto-
wani, ale należy ją prowadzić po zreali-
zowaniu podstawy programowej. Jeżeli
chodzi o zajęcia korekcyjno-wyrównaw-
cze, to do ich prowadzenia potrzebni są
specjaliści (np. logopeda).
prawidłowo sformułowane cele zajęć.
Dlatego od lat wśród nauczycieli trwa
dyskusja: czy pisać cele operacyjne, czy
kształcące. W prezentowanym materia-
le formułowałam cele kształcące, a nie
operacyjne
7
.
Moje doświadczenia w pracy z dzieć-
mi utwierdziły mnie w przekonaniu,
że już podczas jednych zajęć (zabawy,
sytuacji edukacyjnej) dziecko nabywało
doświadczenia, kształtowało umiejęt-
ności, porównywało, różnicowało i gru-
powało przedmioty. Przecież nauczanie
i uczenie się to ciągły proces, który po
wielokrotnych ćwiczeniach, powtórze-
niach doprowadzi do osiągnięcia pożą-
danego efektu.
Przy różnicach indywidualnych, się-
gających u dzieci w wieku przed-
szkolnym około czterech lat, mam
wątpliwości, czy dziecko po jednym
zajęciu umie np. uzasadnić, przewi-
dzieć, ocenić, dowieść lub czy potrai
np. objaśnić, wytłumaczyć, wyjaśnić,
uporządkować (nie chodzi o sprząta-
nie). Jestem skłonna umieszczać cele
operacyjne w planie miesięcznym po
realizacji całego bloku programowe-
go, po opanowaniu przez dzieci całej
partii materiału. Prawdą jest, że po-
mogą one w nauczycielskim sposobie
diagnozowania dzieci i w indywidua-
lizacji nauczania. Nie jestem przeciw-
niczką pisania celów operacyjnych, ale
uważam, że powinny być stosowane
w szkole, gdyż tam na każdym kroku
(już od klasy pierwszej) sprawdza się
wiadomości i umiejętności dzieci.

Kilka refleksji na zakończenie
Bibliograia:
Arends R.J.,
Uczymy się nauczać,
Warszawa 1995.
Bogdanowicz Z.,
Zabawy dydaktyczne dla przed-
szkoli,
Warszawa 2005.
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E.,
Wspoma-
ganie dzieci w rozwoju do skupiania uwagi i zapamię-
tywania. Uwarunkowania psychologiczne i pedago-
giczne, programy i metodyka,
Warszawa 2005.
Krzemieniecka L.,
Z przygód krasnala Hałabały,
Warszawa 1973.
Niemierko B.,
Między ocena szkolną a dydaktyką,
Warszawa 1991.
Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela,
red.
K. Kruszewski, Warszawa 1994.
Wlaźnik K.,
Wychowanie izyczne w przedszkolu,
Warszawa 1988.
Wszystko, co napisałam jest wyłącz-
nie propozycją. Można z niej skorzy-
stać, można też ją odrzucić. Starałam
się zaprezentować różnorodne zapisy
zajęć, wynikające z realizowanego ob-
szaru edukacyjnego i rodzaju zajęcia.
Ponieważ dla każdego nauczyciela waż-
nym dokumentem jest plan miesięczny,
jego realizacja musi mieć odzwiercied-
lenie w zapisach dziennych. Określenie
rodzaju zajęcia i tematu
nie przysparza nauczycie-
lowi problemu. Najwięcej
kłopotów i kontrowersji
wśród nauczycieli budzą
ewa zielińska
– wieloletnia nauczycielka wychowania przed-
szkolnego. Współautorka programów edukacyjnych, publikacji
dla nauczycieli artykułów dla rodziców. Wspólnie z prof. Edytą
Gruszczyk-Kolczyńską prowadzi badania nad metodami lepszej
efektywności procesu wychowania i kształcenia dzieci w wa-
runkach przedszkola. Jej działalność przyczyniła się do zmiany
rzeczywistości przedszkolnej w zakresie wspomagania rozwoju
umysłowego dzieci, zwłaszcza edukacji matematycznej.
7) Cele operacyjne to opis wyników, które mają być uzyskane i formułowane są
z punktu widzenia dziecka, a nie nauczyciela. Więcej informacji w publikacjach:
Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela
, red. K. Kruszewski, a także R.J. Arends,
Uczymy się nauczać
oraz B. Niemierko
Między ocena szkolną a dydaktyką.
bliżej przedszkola

10.109 październik 2010
49
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

anio102.xlx.pl