pasje 2013

pasje 2013, Nuty PDF,JPG

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Projekt okładkiAdrian Witkowskiogólnodostępna na stroniewww.wojciechkalamarz.comzezwala się na nieodpłatnepobieranie, drukowanie i wykonywanie2Część IOpisy Męki naszego Pana Jezusa Chrystusaw tonie gregoriańskim34W Niedzielę Palmową Męki Pańskiej oraz w Wielki Piątek odczytywane sąOpisyMęki naszego Pana Jezusa Chrystusawg jednego z ewangelistów, z podziałem na role.W Niedzielę Palmową opisy męki czyta się kolejno według ewangelii synoptycznych:wroku Awg św. Mateusza, wroku Bwg św. Marka, wroku Cwg św. Łukasza. Opismęki Pańskiej wg św. Jana czyta się co roku w Wielki Piątek. Męka Pańska stanowigłówną treść całego Wielkiego Tygodnia. Od najdawniejszych wieków opisy te były takżeśpiewane i nazywane pasjami (z jęz. łacińskiegopassio= cierpienie).Już w IV w. (niektórzy podają III w.) – istniał zwyczaj recytacji odpowiedniej częściEwangelii wg św. Mateuszaw Niedzielę Palmową (Mt 26; 27). W VIII i IX w. poczętorecytować opis męki także w inne dni tygodnia: we wtorek fragmentEwangelii wg św.Marka(Mk 14; 15), we środę opis męki wg św. Łukasza (Łk 22; 23), zaś w Wielki Piątek –wg św. Jana (J 18; 19). Na początku, pasja wykonywana w języku łacińskim, miałacharakter użytkowy, gdyż wchodziła w obręb nabożeństwa. Podobnie jak inne tekstynależące do oracji i czytań – recytowano ją na wybranym dźwięku. Wykształciła się napodłożu śpiewu gregoriańskiego, ale dość szybko stworzyła samodzielną formę. Już św.Augustyn (zm. 430 r.) zalecałsolemniter legere,czyli uroczyste czytanie lekcji pasyjnej.Niektórzy (P. Steinitz) wskazują, iż pomysł śpiewania historii Męki Chrystusa był w dużejmierze wynikiem warunków akustycznych ówczesnych budynków sakralnych, w którychśpiew niósł się lepiej, niż mowa. Nadto w pierwszych wiekach zapewne pasję wykonywałjeden diakon. W IX w. powstały trzy podstawowe elementy pasyjnej formy:1. Opowiadanie; 2. słowa Chrystusa; 3. partie innych osób (niektórzy wskazują, że dopierow XI w. pojawiło się trzech wykonawców). Dla partii diakona powstała nazwaevangelista,zaś dla partii subdiakona –turba.Jak pisze J. Harper, w XI w.:Opis Męki Pańskiej śpiewanoz podwyższenia według specjalnego tonu pasyjnego z udziałem trzech diakonów.W pochodzącymz XIII w.Rationale divinorum officiorumDurandusa (zm. 1296 r.) znajdujemy zalecenia:1.cantus verborum Christi– dulcius moderatur (słodko, umiarkowanie)2.Evangelistae verba– in tono Evangeliae (w tonie ewangelii)3.verba impissimorum Judaeorum– clamore(słowa bezbożnych Żydów – krzyk)Każdej partii, w tzw. „pasyjnym tonie rzymskim” przypisany był także określonyzakres dźwięków: najniższy – dla partii Chrystusa, średni – dla ewangelisty, najwyższy –dla partii turby. Podstawą dla realizacji tego planu dźwiękowego była kościelna skalalidyjska autentyczna i plagalna:suprema vox (turba) – cdefmedia vox (evangelista) – FGAHcbassa vox (Christus) – CDEFKażdy z głosów miał swójtonus currens,czyli główny ton, na którym recytowanotekst według formalnych zasad śpiewu gregoriańskiego, z odpowiednimi klauzulami. OdIX w. zaczynają się pojawiać tzw.litterae significative,czyli specjalne oznaczenia poziomówwysokości oraz charakteru recytacji: c –celeriter(szybko; ale mogło też oznaczaćchronista,czyli ewangelista); m –mediocriter(pośrednio, umiarkowanie; stosowane dla ewangelisty,mogło też oznaczaćmedia vox);d –directe(czylitonus directante,czylioratio recta);t –tarde,trahere(powoli, ciągnąć – dla partii Chrystusa). LiteręTw XIV w. zmieniono na znakkrzyża†.Wówczas, w przypadku innych osób, krzyż odwracano. Na oznaczenie partii5 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

anio102.xlx.pl