nosiadek

nosiadek , INTRONIZACJA

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Rola i zadania Wspólnot dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa... |
Ewa Nosiadek
1
www.redemptor.pl/intronizacja
Ewa Nosiadek
Rola i zadania Wspólnot dla Intronizacji
Najświętszego Serca Pana Jezusa
w szerzeniu przesłania Chrystusa
do narodu polskiego
Maszynopis opracowany przez ojca Kazimierza Dobrzyckiego, spowiednika Służebnicy Bo-
żej Rozalii Celakówny, dotarł do naszej rodziny za pośrednictwem Teresy Włodarczyk, a w nim
przejmujące słowa Pana Jezusa skierowane do Rozalii w marcu 1939 r.: „Trzeba ofiary za Polskę,
za grzeszny świat. (…) Straszne są grzechy Narodu polskiego, Bóg chce go ukarać. Ratunek dla
Polski jest tylko w moim Boskim Sercu” (s. 75). Na pytanie zadane przez Rozalię: Czy Polska się
ostoi? „Polska nie zginie, o ile przyjmie Chrystusa za Króla w całym tego słowa znaczeniu; je-
żeli się podporządkuje pod prawo Boże, pod prawo Jego Miłości. Inaczej, dziecko, nie ostoi się.
Oświadczam ci to, moje dziecko, jeszcze raz, że tylko te państwa nie zginą, które będą oddane Je-
zusowemu Sercu przez intronizację, które Go uznają swym Królem i Panem. (…) Trzeba wszyst-
ko uczynić, by intronizacja była przeprowadzona. Jest to ostatni wysiłek Miłości Jezusowej na te
ostatnie czasy! (…) Państwa oddane pod panowanie Chrystusa i Jego Boskiemu Sercu dojdą do
szczytu potęgi i będzie już «jedna owczarnia i jeden pasterz»” (s. 77).
„Żeby Dzieło Intronizacji było rychło przeprowadzone, potrzeba ofiary. (…) Każde dzieło
Boże i każda sprawa muszą być okupione cierpieniem, a im więcej ma ona przysporzyć chwały
Panu Bogu, na tym większe będzie napotykać trudności. (…) Dziecko, trzeba żyć wiarą i trzeba
ufać! Ufać, że mimo największych trudności to dzieło będzie przeprowadzone, a to dlatego, by-
ście wiedzieli, że Ja sam działam; wy jesteście tylko narzędziem w mych rękach” (s. 80).
Słowa te zatrwożyły i zmobilizowały do działań. Nie można zlekceważyć tych słów, które Jezus
dla naszego dobra, dobra Polski przekazał. Dr Janusz Nosiadek, nauczyciel akademicki wycho-
wania fizycznego, wspaniały mąż, ojciec pięciu synów, społecznik, gorący czciciel Serca Jezusa
i Maryi, prześladowany za wiarę, obrońca krzyża, inicjator Róży różańcowej męskiej, założyciel
bractwa trzeźwości w parafii, radny dzielnicy, społeczny organizator cotygodniowych zabaw dla
dzieci na osiedlu – czyż mógł zlekceważyć te słowa?
Sprawę wydania maszynopisu uznał za najważniejszą, lecz mimo zabiegania w różnych wy-
dawnictwach koszty finansowe okazały się ponad nasze możliwości. Wyjazd Teresy Włodarczyk
do Chicago zaowocował założeniem Straży Honorowej Serca Jezusa i wydaniem w 1994 r. książ-
ki. Przesłane nam trzy egzemplarze za pośrednictwem Janusza zostały przekazane Wydawnictwu
Apostolstwa Modlitwy oraz księdzu biskupowi Janowi Szkodoniowi. Wynagradzanie, ofiarowa-
nie codziennej Mszy świętej i Komunii, organizowanie czuwań nocnych, podjęcie czterdziesto-
dniowego postu o chlebie i wodzie, codzienna koronka do Miłosierdzia Bożego to przykład życia
Janusza. Potrzeba było także ludzi, którzy by zgromadzili się wokół tej idei. Apostołował więc
wśród znajomych i przyjaciół z wielką gorliwością. Śmierć na skutek zawału serca 12 maja 1995
r. przerwała jego działanie dla tego dzieła. Ostatnie słowa, które przekazał mi z radością w dniu
śmierci, to informacja, że Najświętszy Sakrament w katedrze Notre-Dame w Paryżu jest ozna-
kowany i już ludzie mogą oddawać Jezusowi należny hołd.
2
Źródło: Polska nie zginie, jeśli… Materiały z sympozjum z okazji setnej rocznicy urodzin Rozalii Celakówny
Rola i zadania Wspólnot dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa... |
Ewa Nosiadek
3
www.redemptor.pl/intronizacja
www.redemptor.pl/intronizacja
Krakowska Wspólnota dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa powstała 12 czerwca
1995 r. Ból swój i cierpienie ofiarowałam Panu Jezusowi w intencji tego dzieła. Mimo obowiąz-
ków wiedziałam, że z miłości do męża chcę spełnić jego pragnienie, aby Bóg królował. Wspól-
nota, zrodzona z wielkiego cierpienia i wielkiej miłości do Boga i człowieka, powstała w miesiąc
po śmierci Janusza po to, by zrealizować przesłanie Jezusa do nas, Polaków, którego Janusz nie
mógł już wypełnić. Została utworzona przez grono jego przyjaciół, którym drogie i bliskie było
posłannictwo Rozalii Celakówny.
Pierwsze działanie to podjęte rozmowy w Wydawnictwie Apostolstwa Modlitwy w celu wy-
dania książki i pierwsze błogosławieństwo i radość, że książka ukaże się za pół roku. Rozmowy
z prośbą o adorację w Bazylice Serca Jezusa też pozytywne. Już od pierwszego piątku lipca 1995
r. zaistniała comiesięczna całonocna adoracja w  intencji intronizacji i beatyfikacji Służebnicy
Bożej Rozalii Celakówny.
Już 4 września 1995 r. wystąpiłam do księdza kardynała Franciszka Macharskiego o poparcie
dla dzieła. Pisałam: „Dziełem tym w szerszym wymiarze jest intronizacja Najświętszego Serca
Jezusa w Polsce. Powinno ono naszym zdaniem przebiegać w dwóch wymiarach: 1) duchowym
– przez pobudzenie i uświadomienie ludziom konieczności zachowania praw Bożych i oddania
Polski przez władze świeckie i duchowe Najświętszemu Sercu Jezusowemu; 2) fizycznym – przez
wybudowanie pomnika Najświętszego Serca Pana Jezusa jako wotum za intronizację.
Realizację zadań w wymiarze duchowym widzimy w ścisłej współpracy z kapłanami. Byłoby
to m.in.: 1) wydanie książki o Służebnicy Bożej Rozalii; 2) przeniesienie zwłok Służebnicy Bożej
Rozalii z cmentarza do Bazyliki; 3) Msze święte i czuwania w intencji intronizacji;
4) podjęcie modlitwy różańcowej, postów, pielgrzymek i rekolekcji w powyższej intencji.
W rozmowie z księdzem kardynałem, na którą byłam zaproszona, było widoczne zrozumie-
nie dla idei oraz wskazanie, by poszukać zakonu, który wystąpiłby o poprowadzenie procesu be-
atyfikacyjnego Rozalii.
Ojcowie Jezuici wyrazili zgodę, o ile zgromadzimy odpowiednie fundusze. Podjęliśmy więc
starania o otwarcie procesu. Ojciec jezuita Tadeusz Kiersztyn zgodził się wyjechać do Chicago.
I tu po raz kolejny pomoc okazała Straż Honorowa parafii św. Kamila, zapraszając go na reko-
lekcje, z których ofiara była przeznaczona na otwarcie procesu. Ojciec Tadeusz Kiersztyn pozo-
stawał z nami w ścisłej współpracy, m.in. przyjechał z nami do Radia Maryja w Toruniu, gdzie
mówił o potrzebie odwzajemnienia miłości Jezusa. Jako redaktor „Posłańca Serca Jezusa”, odsy-
łał do tego pisma. Po ukazaniu się książki Wielkie wezwanie Serca Jezusa do Narodu polskiego
zakupiliśmy ją i rozesłaliśmy po całej Polsce do wszystkich parafii pod wezwaniem Serca Jezusa
i Chrystusa Króla. Również ojcu Janowi Mikrutowi CSsR przekazaliśmy egzemplarz Wielkiego
wezwania, które dzięki niemu było czytane na antenie Radia Maryja.
Ksiądz kardynał Franciszek Macharski, otwierając 5 listopada 1996 r. proces beatyfikacyjny
Rozalii, powiedział: „To jest cud, że w ciągu roku udało się doprowadzić do otwarcia procesu”.
Następujące słowa Pana Jezusa zachęciły nas do zorganizowania w różnych kościołach Kra-
kowa adoracji wynagradzającej:
„Moje dziecko, kochaj mnie bardzo. Niech twa miłość, wynagrodzi Mi brak jej u innych dusz,
bo nie jestem kochany przez moje stworzenia. Miłość zastąpi wszystko!” (Wielkie wezwanie, s.
72). Innym razem: „Patrz! Ile Ja wycierpiałem na krzyżu za grzechy ludzkie, a jaka Mnie spotka-
ła wdzięczność? Ile dusz wzgardziło Mną, nawet przyjaciele! Czyż moje Serce nie cierpiało wte-
dy niewymownych katuszy z powodu niewdzięczności doznanej? Więc ty, dziecko, wynagradzaj
Mi, zwłaszcza za kapłanów i za wszelką niewdzięczność!” (Wielkie wezwanie, s. 73).
Członkowie wspólnot zaofiarowali, że dla Najświętszego Serca Pana Jezusa i Jego introniza-
cji zobowiązują się:
1. Dokonać osobistego poświęcenia się Sercu Jezusa.
2. Ofiarować swoją pracę, cierpienia i radości w intencji odnowy moralnej narodu polskiego.
3. Wynagradzać Sercu Jezusa za grzechy w pierwsze piątki miesiąca oraz Niepokalanemu Ser-
cu Maryi w pierwsze soboty miesiąca przez udział we Mszy świętej.
4. Raz w tygodniu ofiarować Mszę świętą w intencji intronizacji.
5. Być abstynentem czasowym lub całkowitym.
6. Brać udział w comiesięcznych spotkaniach modlitewnych, a także cotygodniowych adora-
cjach organizowanych przez wspólnotę.
7. Propagować ideę związaną z kultem i intronizacją Najświętszego Serca Pana Jezusa.
W kościele Matki Bożej Ostrobramskiej za zezwoleniem księdza proboszcza zorganizowali-
śmy w dniach
8-15 września 1996 r. po raz pierwszy „Jerycho”, tj. siedmiodobowe nieustające czuwanie eu-
charystyczne pod patronatem wspólnoty, lecz prowadzone przez grupy modlitewne zaproszone
z różnych kościołów Krakowa i okolic. Na adorację wynagradzającą przybyła grupa z księdzem
z Jarosławia, która postanowiła założyć taką wspólnotę przy kościele Świętego Ducha.
Po raz pierwszy był z nami też ojciec Henryk Klimaj CSsR, który, dowiedziawszy się o dzia-
łaniu wspólnoty, jej celach i zadaniach, z całą młodzieńczą gorliwością nowo wybranego opie-
kuna Dzieła Osobistego Poświęcenia się Sercu Jezusa włączył się, uczestniczył i służył radą. Tak
jest do dziś. Potem powstały kolejne wspólnoty: wrocławska, tomaszowska, zamojska, pułtuska,
przemyska, łódzka, wspólnota w Skotnikach, w Elblągu, w Łomży, w Warszawie, w Gliwicach,
w Częstochowie, w Olsztynie, w Łodzi. (Nie podaję kolejności powstawania ani też nie jestem
w stanie je wszystkie wyliczyć). Obecnie, po sześciu latach działania, liczba ich wzrasta każdego
tygodnia. Ostatnio zgłoszone to: Tarnowska Wspólnota dla Intronizacji Najświętszego Serca Pa-
na Jezusa przy bazylice katedralnej (już druga w Tarnowie), Wspólnota w Zabrzu przy parafii św.
Kamila, Wspólnota w Radomiu przy parafii św. Józefa, Wspólnota w Łodzi przy parafii Chrystu-
sa Odkupiciela, Wspólnota w Karczewie, Wspólnota w Łochowie w parafii Niepokalanego Serca
Najświętszej Maryi Panny, Wspólnota w Stoczku Węgrowskim w parafii Świętej Trójcy i parafii
św. Stanisława Kostki, Wspólnota przy parafii Najświętszej Maryi Panny z Lourdes w Krakowie,
Wspólnota w Sopocie w parafii św. Bernarda.
Co to jest Wspólnota dla Intronizacji
Najświętszego Serca Pana Jezusa?
Jest to grupa ludzi, która pragnie, aby Jezus był najważniejszy w życiu każdego człowieka. Ży-
cie z Jezusem, życie w stanie łaski uświęcającej, zgodnie z prawem Bożym, życie miłości czynnej
Boga i człowieka, życie w pokorze i prostocie, życie z Matką Bożą, w jedności z aniołami i naszy-
mi zmarłymi, którzy nas wspierają w wypełnianiu woli Bożej. Jest to oddolny ruch świeckich. To
także odpowiedź na miłość Jezusa przez ofiarowanie Mu siebie, swojej woli i życia. Ludzie ci ży-
ją tą miłością, wynagradzając za grzechy swoje, rodziny, parafii i narodu. Wynagradzają za tych,
którzy jeszcze nie potrafią przepraszać. Modlą się do Serca Jezusa, aby to Serce nas odrodziło
i królowało wśród nas prawo Boże. Aby było wszechobecne prawo miłości, sprawiedliwości i po-
koju. Wspólnoty utworzone z miłości i dla miłości. Bo miłości nie można odgórnie narzucić. To
pragnienie musi wyjść z serca pojedynczego człowieka. Dlatego nie można tego dzieła narzucić
Akcji Katolickiej czy innej grupie działającej w parafii. We wspólnotę włączają się te osoby, które
pragną intronizacji, królowania Jezusa, obojętnie, do jakiej grupy modlitewnej w parafii należą.
Spotykają się na cotygodniowych adoracjach i wynagradzają także za grzechy grupy, do któ-
rej należą i gdzie odbywają formację.
4
Źródło: Polska nie zginie, jeśli… Materiały z sympozjum z okazji setnej rocznicy urodzin Rozalii Celakówny
Rola i zadania Wspólnot dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa... |
Ewa Nosiadek
5
www.redemptor.pl/intronizacja
www.redemptor.pl/intronizacja
Formacją wspólnot jest codzienna modlitwa, częsta spowiedź, Komunia święta, adoracje oraz
rekolekcje ogólnopolskie lub diecezjalne. Wspólnota na adoracji łączy wszystkie grupy w parafii
i uprasza łaski dla parafii.
Rzeszowska wspólnota prócz cotygodniowych adoracji prowadzi jeszcze adoracje w innych
parafiach, na codziennym całym Różańcu spotyka się w sanktuarium Matki Bożej Rzeszowskiej
w godzinach 12:00-14:00.
Wspólnota w Gliwicach prosiła o uwzględnienie możliwości należenia do wspólnoty chorych,
którzy nie mogą uczestniczyć w adoracjach, ale pragną swoje cierpienia ofiarować za intronizację.
Tomaszowska wspólnota ofiaruje codzienną Drogę krzyżową, wraz z Jezusem trwają na Gol-
gocie, czy pogoda, czy deszcz. Czyż to nie szaleńcy Boży i czy nie napawa to nadzieją, że zmieni
się oblicze ziemi?
Warszawska wspólnota, co miesiąc organizuje pielgrzymkę ulicami Warszawy. Gdy Bóg działa
w sercu, piękne są owoce Jego działania. Obecnie od 10 do 18 września trwa nowenna mszalna
w kościele Świętego Ducha w Warszawie w intencji beatyfikacji Służebnicy Bożej Rozalii Celaków-
ny i intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w Polsce, a 19 września w rocznicę jej urodzin,
za jej wstawiennictwem Msza święta wynagradzająca Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokala-
nemu Sercu Maryi za grzechy narodu polskiego.
Wspomnę jeszcze o skawińskiej wspólnocie, gdzie w dwóch parafiach prowadzona jest ad-
oracja. Jej charyzmatem jest przygotowanie książek, ulotek, opracowanie materiałów związanych
z Rozalią Celakówną i intronizacją.
Widać, jak Bóg wspaniale wylał dary Ducha Świętego na działanie, które – jak mówi do Rozalii
– sam prowadzi, „wy tylko narzędziami jesteście”. W innym miejscu mówi: „Wy tylko pragnijcie,
a Ja to uczynię”. Czyż jest możliwe, by bez łaski Bożej dokonać tego, mając trudności w postaci
braku odgórnego nakazu, walki szatana, który nie chce królowania Chrystusa i tylko życie w sta-
nie łaski uświęcającej, życie codzienne z Chrystusem, dobrowolne przyjęcie cierpień i ofiarowanie
ich z radością Bogu, daje takie efekty. Tu należy wspomnieć wspaniałe małżeństwo prowadzące
wspólnotę z Łomży. Przyszło cierpienie: jedno z małżonków zachorowało – guz mózgu. Otrzy-
małam telefon: są spokojni, bo wszystko ofiarowali Bogu za wstawiennictwem Matki Bożej, Słu-
żebnicy Bożej Rozalii i za intronizację. Termin operacji wyznaczono na 8 grudnia w święto Matki
Bożej. Czyż z ufnością nie zawierzono? Maryja dała znać, że wszystko będzie dobrze i jest. Sza-
tan chciał jednak wprowadzić zamęt i drugie z małżonków wkrótce też zachorowało. Ale i drugi
raz w pełni zawierzyli Bogu.
Oddając się Jezusowi, mamy pełną ufność w Jego królowanie w naszym życiu, jest to jedyny
ratunek i moc, która może nas przemienić, przemienić Polskę.
Jak modlą się Wspólnoty?
Modlitwą osobistą i wspólnotową. Do modlitwy osobistej zaliczamy częste lub codzienne
uczestnictwo we Mszy świętej (wspólnoty często podejmują nowennę mszalną w jakiejś inten-
cji), codzienny Różaniec, modlitwę ofiarowania siebie Sercu Jezusowemu, modlitwę ofiarowania
się Niepokalanemu Sercu Maryi, za zmarłych. Wielu z nas podjęło adopcję duchową. Modli-
twą wspólnotową jest cotygodniowa adoracja Najświętszego Sakramentu. Wspólnoty łączą też
codzienne dwie Msze święte zamawiane w poszczególnych parafiach w  intencji intronizacji
Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz wynagradzającej Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Nie-
pokalanemu Sercu Maryi – stale w te same dni miesiąca przez cały rok. W święto Miłosierdzia
Bożego na apel wspólnot zamawiano Msze święte w tej intencji, by Jezus mimo naszej grzeszno-
ści zechciał być naszym Królem. Już w pierwszym roku udział zgłosiło 340 parafii. Idąc za we-
zwaniem Księdza Prymasa, który na Jasnej Górze 3 maja 1998 r. zaapelował, aby okres od święta
Podwyższenia Krzyża Świętego do uroczystości Chrystusa Króla był w parafiach okresem przy-
gotowań do tego święta, już po raz czwarty przez całodobowe czuwanie eucharystyczne kolejne
parafie zgłaszają swój udział w Wielkiej Nowennie Adoracyjnej. W tym roku także rozpocznie-
my Nieustającą Adorację w Gietrzwałdzie, która potrwa aż do święta Chrystusa Króla. Z inicja-
tyw ogólnopolskich należy także wymienić rekolekcje dla członków wspólnot organizowane na
Jasnej Górze. W pierwszych wzięło udział ponad 130 osób, w drugich – ponad 200 osób. Wielką
uroczystością łączącą wszystkie wspólnoty była niedziela Chrystusa Króla, kiedy delegacje ro-
dzin z różnych części Polski w strojach regionalnych przed Królową Polski i za Jej wstawienni-
ctwem oddały Chrystusowi Królowi wszystkie rodziny. Tam też posłowie i senatorowie swoje
posługiwanie narodowi zawierzyli Chrystusowi Królowi. Wspólnoty między sobą są w kontak-
cie. Modlimy się też za siebie i wspieramy doświadczeniem i radą. Centralną Wspólnotę stanowi
wspólnota krakowska, z którą kontaktują się wszystkie nowo powstające wspólnoty, skąd prze-
kazywane są intencje, materiały, informacje, lecz zachowują one swój wolny, indywidualny cha-
rakter i własny charyzmat.
Apostolstwo Wspólnot
Charyzmat Wspólnot
Duch Boży wieje, skąd chce i dokąd chce. Po zawiązaniu się wspólnoty, najczęściej po intro-
nizacji, wspólnota zgłasza swe dodatkowe pragnienie. Wspólnota olsztyńska miała trudności
w tworzeniu nowych wspólnot w terenie i czuła potrzebę zorganizowania nowenny Nieustają-
cego Różańca, o którą Matka Boża prosiła w Gietrzwałdzie. Obecnie animatorka Olsztyńskiej
Wspólnoty dla Intronizacji – Urszula Strynowicz – jest animatorką wspólnot Nieustającego Ró-
żańca. Inicjatywa ta ogarnęła już całą Polskę.
Elbląska wspólnota zaproponowała całoroczne Msze święte i zajęła się ich koordynowaniem.
Codziennie w Polsce są odprawiane dwie Msze święte: jedna wynagradzająca Sercu Jezusa, dru-
ga o intronizację.
Działalność apostolską wspólnot realizujemy przez zawiadomienie o przygotowanej adoracji
(adoracja głośna uczy rozmowy z Bogiem). O działaniu naszej wspólnoty informacje przekazu-
jemy w formie ulotki. Korespondencja z osobami chętnymi, przesyłanie materiałów, wyjazdy do
nowo tworzonych wspólnot, aby przekazać ducha wspólnot, ducha modlitwy, wynagradzania,
radości, jedności. Członkowie wspólnot są często inicjatorami pielgrzymek, czuwań, rekolekcji.
Miłość Jezusa otwiera człowieka na człowieka i wtedy nie ma trudności z nawiązaniem kontaktów.
6
Źródło: Polska nie zginie, jeśli… Materiały z sympozjum z okazji setnej rocznicy urodzin Rozalii Celakówny
Rola i zadania Wspólnot dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa... |
Ewa Nosiadek
7
www.redemptor.pl/intronizacja
www.redemptor.pl/intronizacja
Jak założyć Wspólnotę dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa?
z księdzem z Kościoła Ewangelickiego i oczywiście z władzami świeckimi miasta uznało władzę
Jezusa. Ksiądz biskup Wacław Świerzawski dokonał intronizacji i poświęcenia pomnika Chrystu-
sa Króla w Stalowej Woli. Ksiądz arcybiskup Edmund Piszcz także dokonał intronizacji diecezji
warmińskiej i poświęcenia figury Chrystusa Króla w Olsztynie. W Bolesławcu dzięki staraniom
wspólnoty i modlitwie Madzi Buczek misje święte zakończono intronizacją w obecności księdza
biskupa Tadeusza Rybaka. Ksiądz Prymas Józef Glemp, uczestnicząc w rocznicy intronizacji i od-
dania Chrystusowi Królowi miasta Milanówka, powiedział, że do tej uroczystości doprowadziła
gorliwość wiernych o królestwo Boże, a na ofiarowanym albumie miast i parafii, gdzie dokonano
aktu intronizacji, napisał: „Wszystkim, którzy promują kult Chrystusa Króla, z serca błogosławię,
Milanówek, 24 września 2000 r. Józef kard. Glemp, Prymas Polski”.
Przesłanie Serca Jezusa trafia na gorące serca Polaków i myślę, że sześcioletni okres działania
Wspólnot dla Intronizacji owocuje budzeniem świadomości i realizacji praw Bożych w życiu co-
dziennym, życiu w Bogu i z Bogiem. Pragniemy, Jezu, wypełnić Twoją wolę względem nas i Pol-
ski – Ojczyzny naszej. Króluj nam, Chryste!
Najpierw przekazać świeckim ideę intronizacji: Miłość potrzebuje miłości.
Zaprosić do ofiarowania Mszy świętej w swojej parafii w tej intencji.
Ofiarować swoją wolę, cierpienia i radości w intencji intronizacji.
Przede wszystkim samemu uznać Jezusa w swoim życiu i dbać o czystość swej duszy.
Listę osób, które też dokonały osobistego poświęcenia się Sercu Jezusa, przesłać na adres oj-
ca Henryka Klimaja CSsR, a kopię do Krakowskiej Wspólnoty. Jeśli w parafii będzie już 10-15
osób, to poprosić księdza proboszcza o możliwość cotygodniowej adoracji. Adorację prowadzą
już świeccy, to oni przychodzą do Jezusa, by przepraszać, dziękować, prosić. Wspólnoty korzy-
stają z modlitewników zaopatrzonych w imprimatur. Za zgodą księdza proboszcza organizowane
są rekolekcje przygotowujące do intronizacji lub w dwu etapach: 1) rekolekcje przygotowujące
do osobistego poświęcenia się Sercu Jezusa i 2) rekolekcje intronizacyjne.
Jeśli została zrozumiana idea intronizacji, wierni wraz z proboszczem i w porozumieniu z wła-
dzą świecką uczestniczą w uroczystej Mszy świętej – wszystkie grupy kościelne, rodziny z obraz-
kami Chrystusa Króla, przedstawiciele środowisk, zawodów ze sztandarami, uroczyście, kolejno
odczytują przygotowany Akt uznania Jezusa jako Króla.
Po intronizacji nie ustają modlitwy adoracyjne i wspólnota dalej modli się o  intronizację
w Polsce.
Członkowie wspólnot wiedzą dobrze, że żadne zwycięstwo dobra nad złem nie przychodzi
za darmo. Trzeba dołożyć własne cierpienie. Szatanowi bardzo nie podoba się to, co robimy, nie
szczędzi nam trudności, upokorzeń, oszczerstw, chorób. Na to wszystko jest jedna rada: z miło-
ści ofiarować na większą chwałę Boga, zwłaszcza ofiarować za tych, którzy nam czynią zło, aby
to zło przemienić w dobro. Za grzechy pijaństwa ofiarujemy abstynencję, za pyszałka z pokorą
przyjąć wszystkie upokorzenia. Tak żyjąc, wchodzimy w plan Boży i z Bogiem go realizujemy.
Św. Jan Bosko widział Kościół jako statek na wzburzonym morzu. Został on przycumowany do
dwóch kolumn, na jednej był Najświętszy Sakrament a na drugiej Matka Boża.
Wspominam o tym, bo duchowość wspólnot to duchowość Rozalii – Eucharystia, Matka Bo-
ża i cierpienie.
Wspólnoty dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kościele
Kapłan, który rozumie intencję i ideę intronizacji, wspomaga to dobre dzieło. Bywa, że księ-
ża proboszczowie początkowo nie wyrażają zgody na modlitwę wspólnoty dla intronizacji przed
wystawionym Najświętszym Sakramentem. Wtedy wspólnota włącza w  intencje modlitewne
księdza proboszcza. W jednej z parafii ksiądz dopiero po długich staraniach zgodził się tylko na
godzinną adorację. Gdy wspólnota poprosiła Pana Jezusa, by pozwolił im modlić się tyle, ile On
zechce, ksiądz zapomniał, że wystawił Najświętszy Sakrament i modlitwa trwała koło czterech
godzin. Gdy przekazano księdzu relację o tym wydarzeniu, bez oporu zgodził się na cotygodnio-
wą trzygodzinną adorację.
W intronizacji uczestniczyło wielu księży biskupów. Ksiądz biskup Jan Szkodoń, prowadząc
rekolekcje dla młodzieży, dokonał aktu intronizacji. Ksiądz biskup Stanisław Stefanek przewod-
niczył intronizacji Chrystusa Króla wśród rolników w Brańszczyku, ksiądz biskup Zbigniew Kra-
szewski powierzył Mu mieszkańców Warszawy, ksiądz biskup Roman Marcinkowski oddał Mu
Legion Maryi. ksiądz biskup Edward Frankowski dokonał tego aktu wraz z parlamentarzystami
na Jasnej Górze. Księża biskupi Stefan Cichy i Gerard Bernacki uczestniczyli w intronizacji Chry-
stusa Króla w Łaziskach, a ksiądz biskup Tadeusz Rakoczy w Skoczowie i tu całe miasto wraz
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

anio102.xlx.pl