nowenna do chrystusa[1]

nowenna do chrystusa[1], Chrystus Król

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
NOWENNA KU CZCI CHRYSTUSA KRÓLA
przed liturgiczną uroczystością Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
oraz uroczystymi aktami Intronizacji
1
Opracował:
Zespół Wspólnot Intronizacyjnych Diecezji Bielsko-śywieckiej pod kierunkiem ks. kan. Ryszarda Kubasiaka -
Diecezjalnego Duszpasterza do spraw Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla
Imprimatur:
Kuria Diecezjalna Bielsko-śywiecka
w Bielsku-Białej L.dz. 989/07, 18.IX.2007 r.
+ Janusz Zimniak, Bp
Wikariusz Generalny
+ Stanisław Dadak
Kanclerz Kurii
Konsultanci:
Ks. dr hab. Piotr Natanek Ks. dr Stanisław Górnik Dr Mirosław Lenart
Na okładce:
Str. 1: Figura Chrystusa Króla z kościoła w Ustroniu-Zawodziu Str. 2 i 3: Poczet polskich świętych z prezbiterium
kościoła w Ustroniu-Zawodziu Str. 4: Kościół pw. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
w Ustroniu-Zawodziu
Wydawca:
Adam Kędzierski
©
copyright by Adam K
ę
dzierski
ISBN 978-83-60431-11-5
2
Króluj nam Chryste
Czcigodni Kapłani - Pasterze Kościoła Chrystusowego. Od roku 1925 Kościół czci w liturgii Jezusa
Chrystusa jako Króla Wszechświata. Wyrazem tego kultu były praktyki obecne w Ŝyciu parafialnym,
rodzinnym oraz prywatnym.
W pismach sługi BoŜej Rozalii Celakówny czytamy: „Polska nie zginie, o ile przyjmie Chrystusa na
Króla w całym tego słowa znaczeniu. JeŜeli się podporządkuje pod Prawo BoŜe, pod Prawo Jego
Miłości". I na innym miejscu:. „Przyjdzie straszna katastrofa na świat [...]. Tylko te państwa nie zginą
[...], które Go uznają swym Królem i Panem [...]. Jest jednak ratunek dla Polski, jeŜeli Mnie uzna za
Króla i Pana w zupełności przez Intronizację. Które państwa i narody jej nie przyjmą i nie poddadzą
się pod panowanie słodkiej Miłości Jezusowej zginą z powierzchni Ziemi i juŜ nigdy nie powstaną."
śeby jednak doszło do Intronizacji na najwyŜszym szczeblu trze-ba to uczynić oddolnie, czyli od
parafii. Do waŜności Intronizacji wymaga się takŜe, aby uczestniczyli w niej zarówno świecy
przedstawiciele róŜnych środowisk, jak teŜ duchowni. Przykładów prze-prowadzenia aktów
Intronizacji w parafiach, a nawet diecezjach jest juŜ wiele. Docelowo ma się ona dokonać z udziałem
Narodu i Kościoła poprzez swoich przedstawicieli. Intronizacja właściwie pojęta nie powinna
sprowadzać się jedynie do określonych praktyk religijnych w obrębie parafii, rodziny, czy teŜ
związanych z kultem prywatnym, ale powinna posiadać równieŜ wymiar społeczno--narodowy.
Oczywiście nie chodzi tutaj tylko o formalizm prawny. Pius XII w swojej encyklice
Quas primas
pisze:
„Będziecie mieli BoŜe Błogosławieństwo jedynie wtedy, gdy Pan Jezus zapanuje nad wami i waszymi
narodami".
Oddajemy do rąk Czcigodnych Kapłanów propozycje dotyczące przygotowania do tej uroczystości
od strony modlitewnej i jak w praktyce taką Intronizację w parafii przeprowadzić. Przy opracowaniu
naboŜeństwa wykorzystano modlitwy, pieśni oraz fragmenty wyjęte z pism Sługi BoŜej Rozalii
Celakówny. Ponadto umieszczono teksty, które związane są z tradycją kultu Chrystusa Króla, jak teŜ
dziełem Intronizacji na terenie Polski. Odsyłamy równieŜ do wydanej wcześniej ksiąŜki pt.:
„SłuŜebnica BoŜa Rozalia Celakówna - Ŝycie i misja", gdzie moŜna zapoznać się z osobą SłuŜebnicy
BoŜej oraz teologią wyraŜoną w akcie Intronizacji Chrystusa Króla. Odwołujemy się do wraŜliwości
sumień kapłańskich i odpowiedzialności za Kościół i cały świat.
Ks. Ryszard Kubasiak
Diecezjalny Duszpasterz
Wspólnot Intronizacji Chrystusa Króla
Kazanie Ksi
ę
cia Kardynała
Adama Stefana Sapiehy
z okazji Święta Chrystusa Króla („Dzwon Niedzielny" 1934 r.)
Chrystus Pan w czasie swego ziemskiego Ŝycia uciekał od entuzjazmu ludu, który chciał Go
obwołać Królem. A jednak majestat jakiś bił z Jego postaci i narzucał się ludziom nieprzeparcie, bo
nawet Piłat, widząc Chrystusa w największym Jego upokorzeniu, pyta Go - czy jest Królem. A śydzi,
odczuwając ten sam majestat, musieli się uciec aŜ do zaparcia się swych najgorętszych pragnień
narodowych i - upodliwszy się nawet wobec wrogiego namiestnika rzymskiego - wołali:
Nie mamy
króla, jeno cesarza!
Ludzkość, wpatrując się przez przeciąg dziewiętnastu wieków w Osobę Chrystusa Pana, zaczęła
coraz lepiej rozumieć i pojmować istotę Królestwa Chrystusowego, które nie jest z tego świata, lecz
dla tego
ś
wiata,
i poczęła Chrystusowi Panu wyraŜać swoją cześć najgłębszą i poddaństwo,
uŜywając nazwy - Chrystus-Król.
3
Słowo i nazwa Chrystus-Król uprzytamnia nam tę wielką i podstawową prawdę naszej Wiary
świętej, Ŝe Chrystus Pan jest Bogiem, jest Stworzycielem, jest Odkupicielem całego rodzaju ludzkiego
i dlatego nazwa ta prowadzi nas do zrozumienia naszych obowiązków względem Chrystusa Pana. W
dzisiejszych czasach moŜe więcej niŜ kiedykolwiek przedtem potrzeba ludzkości przywieść przed
oczy i uprzytomnić zwierzchnie prawo i władzę Chrystusa.
Gdzie spojrzeć, widzimy niepewność, lęk przed jutrem, poderwaną wszelką powagę ludzką, gdyŜ
ludzie wzgardziwszy powagą BoŜą, nie uszanują takŜe i powagi ludzkiej. Siłą i z największym trudem
utrzymuje się pokój zewnętrzny. Ludzkości potrzeba jedynego, stałego punktu oparcia i powagi. Nie
kto inny, jeno właśnie my katolicy winniśmy go ludzkości wskazywać, prowadząc ją do
nieskończonych skarbów łask i szczęścia, jakie dzięki Chrystusowi-Królowi odnajdujemy w Bogu i
Jego Kościele, my - a nie kto inny - mamy wznieść sztandar Chrystusa-Króla, a wznieść go tak
wysoko, by go zobaczyć musiała cała ludzkość i poznać swe obowiązki wobec Chrystusa-Króla!
W tej słuŜbie Chrystusowi-Królowi nie zapominajmy o tym, Ŝe dwom panom słuŜyć nie moŜna - Ŝe
kto nie jest z Chrystusem, jest przeciwko Niemu; Ŝe nie wolno nam wchodzić w Ŝadne kompromisy ze
złem. Pamiętajmy, Ŝe i szatan ofiarował Chrystusowi (kusząc Go) panowanie nad ziemią i wszystkie
królestwa ziemi i chwałę ich, mówiąc: To wszystko dam Tobie. Dodał jednak do tego propozycję
kompromisu - ugody: -jeśli upadłszy uczynisz mi pokłon (Łk 4). JakŜe wielu ludzi podobnie postępuje:
gotowi są w niedzielę w kościele pokłonić się Panu Bogu, a poza tym zachowują się tak, jakby Ŝadne
Prawo BoŜe nie obowiązywało. Gotowi są Chrystusa nazywać Królem, ale Go zarazem usiłują
zamknąć w murach kościołów i do samych manifestacji religijnych ograniczyć. Gorzej jeszcze, bo
spotykamy się z usiłowaniem połączenia czci Chrystusa ze słuŜbą boŜkom, jakie sobie ludzie sami
stawiają, i uczynienia prawdziwej religii Chrystusowej sługą celów zupełnie obcych, a nawet wrogich
Chrystusowi Panu. Szatan spotkał się z surową odprawą Zbawiciela, bo Chrystusowe panowanie jest
ponad wszystko i nie znosi kompromisów, które by chciały je ograniczyć i poddać czemukolwiek. Ten
sam Pan Jezus, który okazywał tak wiele wyrozumiałości i miłosierdzia grzesznikom, jakŜe surowo
potępiał nie-szczerość i faryzeizm!
śyjemy dziś w czasach chaosu myśli i zaciemnienia poglądów, a jednak jakŜe często spotykamy
się z gwałtownym narzucaniem przekonań i ze zmuszaniem innych do przyjęcia tych narzuconych
poglądów! Zarzucają nam katolikom - jak powiadają - ślepą wiarę w prawdy przez Boga objawione, a
jednak ci sami ludzie wymagają dla swych ludzkich, nieraz błędnych poglądów, ślepej wiary i
posłuszeństwa wymuszanego krzykiem, gwałtem i postrachem. Świadomość, Ŝe słuŜymy
Chrystusowi-Królowi, winna nam wpoić odwagę, by nie pozwolić się nastraszyć, odwieść od naszych
przekonań, powstrzymać naszą pracę, zmienić nasze postępowanie.
Królestwo Bo
Ŝ
e gwałt cierpi -
powiedział Pan Jezus, przeto my winniśmy być gotowi stanowczo odeprzeć niesłuszne zakusy
wrogów.
Jeśli Chrystus Pan jest Królem, a my Jego sługami i poddanymi, to jako sługom nie wolno nam
stać bezczynnie, lecz musimy pracować i walczyć w obronie Jego praw i władzy, musimy pogłębiać w
nas samych i szerzyć wokół siebie to Królestwo niebieskie, które jest jedyną drogą wiodącą do
szczęścia pojedynczych osób, rodzin i państw.
Uroczystość Chrystusa Króla nasunie nam zapewne wiele myśli. Starajmy się nad nimi
zastanowić; uzbroić się w odwagę i gorliwość w słuŜbie Tego, którego Panem i Królem naszym
nazywamy. Oddajmy Mu cześć, jaka tylko Jemu samemu jako Bogu się naleŜy! Okazujmy
wdzięczność za łaski Odkupienia i wyniesienia nas do godności Obywateli Jego Królestwa - Kościoła
Świętego. A zjednoczeni w Jego Duchu - na wołania bezboŜników: Nie chcemy, aby Ten królował-
nie tylko słowem, ale Ŝyciem katolickim i czynem wołajmy ustawicznie:
„Króluj nam, Chryste!"
Ksi
ąŜę
Adam Stefan Sapieha - Arcybiskup Krakowski
4
Pi
ą
tek
Dzie
ń
pierwszy
Z Bogiem Ojcem
- Pie
śń
na wystawienie Najświętszego Sakramentu
Antyfona do Ducha
Ś
wi
ę
tego
Przyjdź Duchu Święty! Napełnij serca Twych wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości.
Z Ewangelii wg
Ś
w. Łukasza (Łk 11,2):
A On rzeki do nich: „Kiedy si
ę
modlicie, mówcie: Ojcze, niech si
ę
ś
wieci Twoje imi
ę
; niech
przyjdzie Twoje Królestwo"
Jezus z Nazaretu, Syn Człowieczy, narodzony z Maryi Dziewicy, przyszedł objawić ludzkości
ojcostwo Boga. Przyszedł objawić ojcostwo, które On sam jeden zna, jako współistotny Ojcu Syn.
Przyszedł więc, aby wprowadzić ludzkość w sam przedwieczny i Boski wymiar wszelkiego w świecie
stworzonym ojcostwa i rodzicielstwa. Wszelkiego teŜ porządku i ładu, który ma wymiar rodzinny jako
podstawowy.
Czy objawić znaczy tylko przypomnieć? Więcej. Objawić to znaczy przywrócić. Chrystus przyszedł,
aby przywrócić ludzkości, ogromnej ludzkiej rodzinie, ojcostwo Boga. Tylko On jeden mógł tego
dokonać w sposób pełny. Aby zaś przywrócić ludziom ojcostwo Boga, musiał Chrystus przywrócić
ludzi Bogu jako Ojcu. I to było Jego istotną misją.
(Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy
ś
w. odprawionej na lotnisku w
Masłowie, Kielce 3 VI 1991)
Chwila milczenia
Wprowadzenie do modlitwy (z pism S.B. Rozalii Celakówny)
„Nasze
Ŝ
ycie wewn
ę
trzne, to
Ŝ
ycie w całej prawdzie i prostocie, to
Ŝ
ycie dzieci wobec naszego
Ojca niebieskiego. Dziecko małe nie rozumie, co to jest fałsz, kłamstwo i obłuda, bo jest proste,
Ŝ
yj
ą
ce w prawdzie. Cz
ę
sto przypatrywałam si
ę
i obserwowałam dzieci, zachwycała mnie ich prawda i
prostota a czuj
ą
c nieprzeparty poci
ą
g, by pozosta
ć
na zawsze i na wieki dzieckiem, ta prawda i
prostota ol
ś
niły moj
ą
dusz
ę
".
(Sługa BoŜa Rozalia Celak,
Wyznania,
s. 210).
Modlitwa
BoŜe, Ojcze rodzaju ludzkiego, dziękujemy Ci, Ŝe w Chrystusie uczyniłeś nas swoimi przybranymi
dziećmi i dałeś nam poznać tę wielką godność. Ty objawiłeś, Ŝe bycie dzieckiem Boga jest w swej
istocie postępowaniem w prawdzie i prostocie, bez cienia obłudy i egoizmu. Jezu Chryste, nasz Królu
i Panie, spraw prosimy, niech wszyscy ludzie poznają jak dobry jest Bóg, Ojciec wszelkiego
stworzenia, a Jego opieka nad tymi, którzy się Go boją. Jezu, przez przyczynę Sługi BoŜej Rozalii
Celakówny, która czuła się dzieckiem w ramionach niebieskiego Ojca daj nam czcić i sławić imię
Jego, a wysławiając je otrzymać chwałę Ŝycia wiecznego, gdzie Ty Ŝyjesz i królujesz na wieki
wieków.
Amen.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

anio102.xlx.pl