o repatriacji

o repatriacji, Akty prawne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
Dz.U. 2000 Nr 106 poz. 1118
USTAWA
z dnia 9 listopada 2000 r.
Opracowano na pod-
stawie: t.j. Dz.U. z
2004 r. Nr 53, poz.
532, z 2005 r. Nr 94,
poz. 788, z 2006 r. Nr
249, poz. 1828, z 2007
r. Nr 120, poz. 818, z
2008 r. Nr 70, poz.
416, Nr 216, poz.
1367.
o repatriacji
Uznając, że powinnością Państwa Polskiego jest umożliwienie repatriacji Polakom,
którzy pozostali na Wschodzie, a zwłaszcza w azjatyckiej części byłego Związku
Socjalistycznych Republik Radzieckich, i na skutek deportacji, zesłań i innych prze-
śladowań narodowościowych lub politycznych nie mogli w Polsce nigdy się osiedlić,
postanawia się, co następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Ustawa określa zasady nabycia obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji,
prawa repatrianta, a także zasady i tryb udzielania pomocy repatriantom i człon-
kom ich rodzin.
2. Repatriantem jest osoba polskiego pochodzenia, która przybyła do Rzeczypospo-
litej Polskiej na podstawie wizy krajowej w celu repatriacji z zamiarem osiedle-
nia się na stałe.
Art. 2.
Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o:
1) konsulu – oznacza to konsula w rozumieniu ustawy z dnia 13 lutego 1984 r.
o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2002 r. Nr 215,
poz. 1823);
2) najbliższej rodzinie repatrianta – oznacza to małżonka repatrianta i małolet-
niego pozostającego pod władzą rodzicielską co najmniej jednego z mał-
żonków;
3) karcie pobytu - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał
zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenie na osiedlenie
się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europej-
skich, ochronę uzupełniającą, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodź-
cy w Rzeczypospolitej Polskiej.
2009-01-27
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
Art. 3.
1. O ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do postępowania w sprawach uregu-
lowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyj-
nego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Do postępowania w sprawach uregulowanych w ustawie, należących do właści-
wości konsulów, stosuje się przepisy o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej
Polskiej.
Rozdział 2
Nabycie obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji i udzielanie zezwoleń
na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla członków
najbliższej rodziny repatrianta
Art. 4.
Osoba przybywająca do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej w
celu repatriacji nabywa obywatelstwo polskie z mocy prawa z dniem przekroczenia
granicy Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 5.
1. Za osobę polskiego pochodzenia, w rozumieniu niniejszej ustawy, uznaje się
osobę deklarującą narodowość polską i spełniającą łącznie następujące warunki:
1) co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków by-
ło narodowości polskiej;
2) wykaże ona swój związek z polskością, w szczególności przez pielęgnowa-
nie polskiej mowy, polskich tradycji i zwyczajów.
2. Za osobę polskiego pochodzenia uznaje się również osobę deklarującą narodo-
wość polską, która posiadała w przeszłości obywatelstwo polskie lub co naj-
mniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków posiadało
obywatelstwo polskie oraz spełniającą warunek określony w ust. 1 pkt 2.
3. Warunek określony w ust. 1 pkt 1 uważa się za spełniony, jeżeli co najmniej jed-
no z rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków wnioskodawcy potwier-
dziło swoją przynależność do Narodu Polskiego przez, w szczególności, pielę-
gnowanie polskich tradycji i zwyczajów.
4. Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 1, wydaje konsul.
4a. Od decyzji w sprawie stwierdzenia polskiego pochodzenia przysługuje odwoła-
nie do ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
5. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyj-
nego w sprawach o stwierdzenie polskiego pochodzenia jest minister właściwy
do spraw wewnętrznych.
Art. 6.
1. Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być dokumenty, wyda-
ne przez polskie władze państwowe lub kościelne, a także przez władze byłego
2009-01-27
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, dotyczące wnioskodawcy lub
jego rodziców, dziadków lub pradziadków, a w szczególności:
1) polskie dokumenty tożsamości;
2) akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające
związek z polskością;
3) dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim,
zawierające wpis informujący o narodowości polskiej;
4) dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis
informujący o narodowości polskiej;
5) dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis in-
formujący o narodowości polskiej.
2. Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być również inne do-
kumenty, a w szczególności:
1) o rehabilitacji osoby deportowanej, zawierające wpis informujący o jej na-
rodowości polskiej;
2) potwierdzające prześladowanie osoby ze względu na jej polskie pochodze-
nie.
Art. 7.
1. W drodze repatriacji nabywa obywatelstwo polskie również małoletni pozostają-
cy pod władzą rodzicielską repatrianta. Jednakże w przypadku, gdy repatriantem
jest tylko jedno z rodziców, małoletni nabywa obywatelstwo polskie jedynie za
zgodą drugiego z rodziców, wyrażoną w oświadczeniu złożonym przed
konsu-
lem.
2. Małoletni pozostający pod opieką nabywa obywatelstwo polskie w drodze repa-
triacji, jeżeli dokona jej za zgodą opiekuna wyrażoną w oświadczeniu złożonym
przed konsulem.
3. Nabycie obywatelstwa polskiego na podstawie ust. 1 i 2 przez małoletniego, któ-
ry ukończył 16 lat, może nastąpić jedynie za jego zgodą.
Art. 8.
Wiza krajowa w celu repatriacji nie może być wydana osobie, która:
1) utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji na podstawie ni-
niejszej ustawy lub
2)
repatriowała się z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rze-
czypospolitej Ludowej na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w la-
tach 1944–1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpo-
spolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraiń-
ską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republi-
ką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich do jed-
nego z państw będących stroną tych umów, lub
3) w czasie pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej działała na szko-
dę podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2009-01-27
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
4) uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka.
Art. 9.
1. Wiza krajowa w celu repatriacji może być wydana osobie polskiego pochodze-
nia, która przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe
na teryto-
rium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji,
Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Repu-
bliki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji
Rosyjskiej.
2. Wiza krajowa w celu repatriacji może być również wydana dziecku osoby, o któ-
rej mowa w ust. 1.
Art. 10.
Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne państwa lub inne czę-
ści Federacji Rosyjskiej niż wymienione w art. 9, których obywatele polskiego po-
chodzenia mogą ubiegać się o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji, w szczegól-
ności w których osoby polskiego pochodzenia są dyskryminowane ze względów re-
ligijnych, narodowościowych lub politycznych.
Art. 11.
1. Osobie, która nie posiada zapewnionego w Rzeczypospolitej Polskiej lokalu
mieszkalnego i utrzymania, a spełnia pozostałe warunki do uzyskania wizy kra-
jowej w celu repatriacji, konsul wydaje decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy
krajowej w celu repatriacji.
2.
Decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych
może uchylić, jeżeli:
1) osoba polskiego pochodzenia zostanie skazana w Rzeczypospolitej Polskiej
prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne na karę co naj-
mniej roku pozbawienia wolności lub
2) osoba polskiego pochodzenia zostanie skazana poza granicami Rzeczypo-
spolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne,
będące zbrodnią w rozumieniu prawa polskiego, na karę co najmniej roku
pozbawienia wolności, lub
3) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności fak-
tyczne, okazały się fałszywe, lub
4) decyzja została wydana w wyniku przestępstwa, lub
5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe do-
wody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał
decyzję.
3.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych
uchyla decyzję o przyrzeczeniu wy-
dania wizy krajowej w celu repatriacji, jeżeli ustali istnienie podstawy do
stwierdzenia nieważności decyzji, określonej w Kodeksie postępowania admini-
stracyjnego.
2009-01-27
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
Art. 12.
1. Konsul wydaje wizę krajową w celu repatriacji po przedstawieniu dowodu po-
twierdzającego posiadanie lub zapewnienie lokalu mieszkalnego i źródeł utrzy-
mania w Rzeczypospolitej Polskiej,
zwanych dalej „warunkami do osiedlenia
się”.
2. Dowodem potwierdzającym zapewnienie warunków do osiedlenia się jest:
1) uchwała rady gminy, zawierająca zobowiązanie zapewnienia warunków do
osiedlenia się przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy;
2) oświadczenie obywatela polskiego, osoby prawnej lub jednostki organiza-
cyjnej nieposiadającej osobowości prawnej mających siedzibę w Polsce,
sporządzone w formie aktu notarialnego, zawierające zobowiązanie zapew-
nienia warunków do osiedlenia się przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy,
z zastrzeżeniem ust. 5;
3) uchwała rady powiatu, zobowiązująca starostę do zapewnienia miejsca w
domu pomocy społecznej na terenie powiatu.
3. Uchwała oraz oświadczenie, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, powinny zawie-
rać w szczególności wskazanie lokalu mieszkalnego, formę udostępnienia tego
lokalu oraz wskazanie źródeł utrzymania.
4. Dowód potwierdzający źródła utrzymania nie jest wymagany od osób, którym
przysługują uprawnienia emerytalne lub rentowe w rozumieniu przepisów eme-
rytalnych i rentowych Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Oświadczenie osoby fizycznej, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, zawierające zo-
bowiązanie do zapewnienia warunków do osiedlenia się może dotyczyć wyłącz-
nie wstępnych, zstępnych lub rodzeństwa tej osoby.
Art. 12a.
Jeżeli dane objęte wnioskiem o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji uległy
zmianie w okresie między wydaniem decyzji o przyrzeczeniu jej wydania a dniem, w
którym zostały spełnione przesłanki do wydania tej wizy, wnioskodawca jest obo-
wiązany poinformować konsula o zmianie danych oraz przedstawić dokumenty po-
twierdzające te zmiany.
Art. 12b.
1. Wizę krajową w celu repatriacji lub decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy kra-
jowej w celu repatriacji wydaje albo odmawia jej wydania konsul właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o jej wydanie, po uzy-
skaniu zgody ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Jeżeli przemawia za
tym uzasadniony interes wnioskodawcy, minister właściwy do spraw zagranicz-
nych może wyznaczyć innego konsula.
2. Przed wyrażeniem zgody, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych może wystąpić do Komendanta Głównego Straży Granicznej,
Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Szefa Agencji Wywiadu oraz Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji
2009-01-27
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

anio102.xlx.pl