o planowaniu przestrzennym

o planowaniu przestrzennym, ustawy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Stan prawny 2011-08-26
USTAWA
z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1.
Ustawa określa:
1)
zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i
organy administracji rządowej,
2)
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele
oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
2.
W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1)
wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury;
2)
walory architektoniczne i krajobrazowe;
3)
wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów
rolnych i leśnych;
4)
wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury
współczesnej;
5)
wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także potrzeby
osób niepełnosprawnych;
6)
walory ekonomiczne przestrzeni;
7)
prawo własności;
8)
potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa;
9)
potrzeby interesu publicznego;
10)
potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci
szerokopasmowych.
Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1)
„ładzie przestrzennym” - należy przez to rozumieć takie ukształtowanie przestrzeni, które
tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie
uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe,
kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne;
2)
„zrównoważonym rozwoju” - należy przez to rozumieć rozwój, o którym mowa w art. 3
pkt 50 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz.
627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr
233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392);
3)
„środowisku” - należy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art. 3 pkt 39
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;
4)
„interesie publicznym” - należy przez to rozumieć uogólniony cel dążeń i działań,
uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub lokalnych
społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym;
5)
„inwestycji celu publicznego” - należy przez to rozumieć działania o znaczeniu lokalnym
(gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym
(obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), bez względu na
status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące
realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 i Nr 106, poz. 675);
6)
„obszarze przestrzeni publicznej” - należy przez to rozumieć obszar o szczególnym
znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości ich życia i sprzyjający
nawiązywaniu kontaktów społecznych ze względu na jego położenie oraz cechy
funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy;
7)
„obszarze problemowym” - należy przez to rozumieć obszar szczególnego zjawiska z
zakresu gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów przestrzennych wskazany w
planie zagospodarowania przestrzennego województwa lub określony w studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;
8)
„obszarze wsparcia” - należy przez to rozumieć obszar określony w ustawie z dnia 12
maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, Nr 95,
poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz.
1197 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz.
1921);
9)
„obszarze metropolitalnym” - należy przez to rozumieć obszar wielkiego miasta oraz
powiązanego z nim funkcjonalnie bezpośredniego otoczenia, ustalony w koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju;
10)
„dobrach kultury współczesnej” - należy przez to rozumieć niebędące zabytkami dobra
kultury, takie jak pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnętrza i detale, zespoły
budynków, założenia urbanistyczne i krajobrazowe, będące uznanym dorobkiem
współcześnie żyjących pokoleń, jeżeli cechuje je wysoka wartość artystyczna lub
historyczna;
11)
„terenie zamkniętym” - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym mowa
w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z
2000 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz.
1229 i Nr 125, poz. 1363);
12)
„działce budowlanej” - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę
gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie
w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych
wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego;
13)
„uzbrojeniu terenu” - należy przez to rozumieć drogi, obiekty budowlane, urządzenia i
przewody, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami;
14)
„dostępie do drogi publicznej” - należy przez to rozumieć bezpośredni dostęp do tej
drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej
służebności drogowej;
15)
„standardach” - należy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań dotyczących
opracowań i dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania w nich parametrów
dotyczących zagospodarowania przestrzennego;
16)
„parametrach i wskaźnikach urbanistycznych” - należy przez to rozumieć parametry i
wskaźniki ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie art. 10 ust. 4, art. 16 ust. 2 i art. 40;
17)
„walorach ekonomicznych przestrzeni” - należy przez to rozumieć te cechy przestrzeni,
które można określić w kategoriach ekonomicznych;
18)
„wartości nieruchomości” - należy przez to rozumieć wartość rynkową nieruchomości;
19)
„powierzchni sprzedaży” - należy przez to rozumieć tę część ogólnodostępnej
powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową, przeznaczonego
do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów (bez
wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której
zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.).
Art. 3. 1.
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym
uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych,
morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań
własnych gminy.
2.
Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu
zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju,
należy do zadań samorządu powiatu.
3.
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie
planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do zadań samorządu województwa.
4.
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyrażonej w koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju, należy do zadań Rady Ministrów.
Art. 4. 1.
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz
określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego.
1a.
W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz sposób
zagospodarowania i warunki zabudowy terenu określa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21
marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003
r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).
2.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie
sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)
lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji
inwestycji celu publicznego;
2)
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala
się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
3.
W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego ustala się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref ochronnych. W strefach
ochronnych ustala się ograniczenia w zagospodarowaniu i korzystaniu z terenów, w tym zakaz
zabudowy.
4.
Przepisów ust. 3 nie stosuje się do terenów zamkniętych ustalanych przez ministra
właściwego do spraw transportu.
Art. 5.
Opracowywanie projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa,
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego jest projektowaniem zagospodarowania przestrzennego,
odpowiednio w skali regionalnej i lokalnej, w rozumieniu art. 2 ust. 3 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia
15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz
urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 221, Nr 153, poz. 1271 i Nr
240, poz. 2052).
Art. 6. 1.
Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z
innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.
2.
Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:
1)
zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami
ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem
interesu publicznego oraz osób trzecich;
2)
ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących
do innych osób lub jednostek organizacyjnych.
Art. 7.
Rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa o
nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu tego studium, wniosków
dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uwag dotyczących projektu tego
planu albo wniosków dotyczących planu zagospodarowania przestrzennego województwa - nie
podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Art. 8. 1.
Organem doradczym ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej w sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego jest
Główna Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna.
2.
Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej
powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków komisji, o której mowa w ust. 1, oraz ustala, w
drodze zarządzenia, regulamin określający organizację i tryb jej działania.
3.
Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeżeniem
ust. 4 i 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako organ
doradczy, oraz ustala, w drodze regulaminu, jej organizację i tryb działania.
4.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może powierzyć gminnej komisji urbanistyczno-
architektonicznej powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu doradczego, na mocy
porozumienia zawartego z odpowiednim wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta.
5.
Przy starostach powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbanistyczno-
architektoniczne jako organy doradcze starostów powiatów oraz, na podstawie stosownych
porozumień, wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast wchodzących w skład tych
powiatów, które nie powołały gminnych komisji lub nie powierzyły funkcji pełnienia organu
doradczego komisji powołanej w innej gminie, w trybie określonym w ust. 4.
6.
Organy doradcze, o których mowa w ust. 1 oraz w ust. 3 i 5, składają się z osób o
wykształceniu i przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i praktyką planowania
przestrzennego, w tym co najmniej w połowie z osób rekomendowanych przez branżowe
stowarzyszenia i samorządy zawodowe.
Rozdział 2
Planowanie przestrzenne w gminie
Art. 9. 1.
W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad
zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej
„studium”.
2.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i
graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju,
ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii
rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem.
3.
Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy.
4.
Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
5.
Studium nie jest aktem prawa miejscowego.
Art. 10. 1.
W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z:
1)
dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu;
2)
stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony;
3)
stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, wielkości i
jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu
kulturowego;
4)
stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5)
warunków i jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia;
6)
zagrożenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia;
7)
potrzeb i możliwości rozwoju gminy;
8)
stanu prawnego gruntów;
9)
występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych;
10)
występowania obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych;
11)
występowania udokumentowanych złóż kopalin oraz zasobów wód podziemnych;
12)
występowania terenów górniczych wyznaczonych na podstawie przepisów odrębnych;
13)
stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia
uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki odpadami;
14)
zadań służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych.
15)
wymagań dotyczących ochrony przeciwpowodziowej.
2.
W studium określa się w szczególności:
1)
kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów;
2)
kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów, w tym
tereny wyłączone spod zabudowy;
3)
obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody,
krajobrazu kulturowego i uzdrowisk;
4)
obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury
współczesnej;
5)
kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
6)
obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu
lokalnym;
7)
obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu
ponadlokalnym, zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego
województwa i ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
8)
obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary
wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a także obszary
rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 400 m
2
oraz obszary
przestrzeni publicznej;
9)
obszary, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i
leśnych na cele nierolnicze i nieleśne;
10)
kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej;
11)
obszary szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszary osuwania się mas
ziemnych;
12)
obiekty lub obszary, dla których wyznacza się w złożu kopaliny filar ochronny;
13)
obszary pomników zagłady i ich stref ochronnych oraz obowiązujące na nich
ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7
maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz.
412 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271);
14)
obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji;
15)
granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
16)
inne obszary problemowe, w zależności od uwarunkowań i potrzeb
zagospodarowania występujących w gminie.
2a.
Jeżeli na obszarze gminy przewiduje się wyznaczenie obszarów, na których rozmieszczone
będą urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100
kW, a także ich stref ochronnych związanych z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu
i użytkowaniu terenu; w studium ustala się ich rozmieszczenie.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

anio102.xlx.pl